佛說大安般守意經卷下
後漢 安息国 三藏 安世高譯
出息入息自覺,出息入息自知。當時爲覺,以後爲知;覺者,謂覺息長短;知者,謂知息生滅、麤細、遲疾也。
出息入息覺盡心者,謂覺出入息欲報時爲盡,亦計萬物身生復滅;心者,謂意心也。
見觀空者,行道得觀,不復見身,便墮空無所有者,謂意無所著;意有所著,因爲有;斷六入,便得賢明。賢謂身,明謂道也。
知出何所、滅何所者,譬如念石出石,入木石便滅。五陰亦爾,出色入痛痒,出痛痒入思想,出思想入生死,出生死入識,已分别是,乃隨三十七品结也。
問曰:何等爲思惟無爲道?
報:思爲校計,惟爲聽,無謂不念萬物,爲者如說行,道爲得,故言思惟無爲道也。思爲念,惟爲分别白黑;黑爲生死,白爲道,道無所有;已分别無所有,便無所爲,故言思惟無爲道。若計有所爲、所著,爲非思惟。思亦爲物,惟爲解意,解意便知十二因緣事。亦謂思爲念,惟爲計也。
斷生死得神足,謂意有所念爲生,無所念爲死。得神足者,能飛行,故言生死當斷也。
得神足有五意:一者喜,二者信,三者精進,四者定,五者通也。四神足念,不盡力得五通,盡力自在向六通。爲道人四神足,得五通,盡意可得六通;盡意,謂萬物意不欲也。
一信,二精進,三意,四定,五黠,是五事爲四神足念。爲力至,凡六事也。從信爲屬四神足念,從喜、從念、精進、從定、從黠,是爲屬五根也。
從喜定,謂信道;從力定,謂精進;從意定,謂意念定;從施定,謂行道也。爲種故有根。有爲之事皆爲惡,便生想,不能得勝,謂得禪是因爲力;亦謂惡不能勝。善意滅復起,故爲力;力定者,惡意欲來不能壞善意,故爲力定也。
道人行道未得觀,當校計得觀。在所觀意不復轉,爲得觀。止惡一法,爲坐禪,觀二法,有時觀身,有時觀意,有時觀喘息,有時觀有,有時觀無,在所因緣當分别觀也。止惡一法,觀二法,惡已盡,爲止;觀者,爲觀道。惡未盡,不見道;惡已盡,乃得見道也。止惡一法爲知惡,一切能制,不著意爲止,亦爲得息相隨止。得息相隨止,是爲止惡一法。惡已止,便得觀故,爲觀二法。
爲得四諦,爲行淨;當復作淨者,識苦棄集,知盡行道,如日出時,淨轉出十二門。故經言:從道得脫也。
去冥見明,如日出時;譬如日出多所見,爲棄諸冥,冥爲苦。何以知爲苦?多所罣礙,故知爲苦。何等爲棄集?謂不作事。何等爲盡證?謂無所有。道者,明識苦、斷集、盡證、念道。
識從苦生,不得苦,亦無有識,是爲苦也。盡證者,謂知人盡當老、病、死,證者,知萬物皆當滅,是爲盡證也。譬如日出作四事:一、壞冥,謂慧能壞癡;二、見明,謂癡除獨慧在;三、見色萬物,爲見身諸所有惡露;四、成熟萬物,設無日月,萬物不熟;人無有慧,癡意亦不熟也。
上頭行俱行者,所行事行,不分别說,謂行五直,聲、身、心并俱行也。
從諦念法,意著法中。從諦念法,意著所念是便生是,求生死得生死,求道得道,內外隨行起意,是爲念法;意著法中者,從四諦自知意生是當得是,不生是不得是,便却意,畏不敢犯,所行所念常在道,是爲意著法中也。是名爲法正,從諦本起,本著意。法正者,謂道法。從諦,謂四諦。
本起著意者,謂所向生死萬事,皆本從意起,便著意,便有五陰。所起意當斷,斷本,五陰便斷。有時自斷,不念。意自起爲罪,復不定在道,爲罪未盡故也。
意著法中者,諦意念萬物,爲隨外法中;意不念萬物,爲隨道法中。五陰爲生死法,三十七品經爲道法。意著法中者,謂制五陰不犯,亦謂常念道不離,是爲意著法中也。
所本正者,所在外爲物本,爲福所;在內總爲三十七品經,行道非一時端故。言所本者,謂行三十七品經法,如次第隨行;意不入邪爲正,故名爲所本正。所本正各自異行:以無爲對本,以不求爲對正;以無爲爲對無爲,以不常爲對道;以無有爲對亦無有所,亦無有本、亦無有正,爲無所有也。
定覺受身,如是法道說,謂法定。道說者,謂說所從因緣得道。
見陰受者,爲受五陰。有入者,爲入五陰中。因有生死陰者,爲受正;正者,道自正,但當爲自正心耳。
人行安般守意,得數,相隨,得正,便歡喜。是四種,譬如鑽火見煙,不能熟物,得何等喜?用未得出要故也。
安般守意有十八惱,令人不隨道:一爲愛欲,二爲瞋恚,三爲癡,四爲戲樂,五爲慢,六爲疑,七爲不受行相,八爲受他人相,九爲不念,十爲他念,十一爲不滿念,十二爲過精進,十三爲不及精進,十四爲驚怖,十五爲強制意,十六爲憂,十七爲怱怱,十八爲不度意行愛,是爲十八惱。不護是十八因緣不得道,以護便得道也。
不受行相者,謂不觀三十六物,不念三十七品經,是爲不受行相。受他人相者,謂未得十息,便行相隨,是爲受他人相。他念者,入息時念出息,出息時念入息,是爲他念。不滿念者,謂未得一禪,便念二禪,是爲不滿念。強制意者,謂坐亂,意不得息,當經行、讀經,以亂不起,是爲強制意也。精進,爲黠走是六事中,謂數息、相隨、止、觀、還、淨,是爲六也。
何等爲喘?何等爲息?何等爲氣?何等爲力?何等爲風?喘者爲意;息爲命;守氣爲視聽;風爲能言語,從道屈伸;力爲能舉重瞋恚也。
要從守意得道也。何緣得守意?從數轉得息,息轉得相隨,止、觀、還、淨亦爾也。
行道欲得止意,當知三事:一者、先觀,念身本何從來,但從五陰行有,斷五陰不復生;譬如寄託,須臾耳,意不解,念九道以自證。二者、自當內視心中,隨息出入。三者、出息入息念滅時,息出小輕念滅時。何等爲知無所有?意定便知空,知空便知無所有。何以故?息不報便死,知身但氣所作,氣滅爲空,覺空隨道也。
故行道有三事:一者、觀身;二者、念一心;三者、念出入息。復有三事:一者、止身痛痒;二者、止口聲;三者、止意念,行是六事,疾得息也。
要經言:一念謂一心,近念謂計身,多念謂一心,不離念謂不離念身。行是四事,便疾得息也。
坐禪數息,即時定意,是爲令福;遂安隱不亂,是爲未來福;益久續復安定,是爲過去福也。
坐禪數息不得定意,是爲令罪;遂不安隱、亂意起,是爲當來罪;坐禪益久遂不安定,是爲過去罪也。
亦有身過、意過:身直數息不得,是爲意過;身曲數息不得,是爲身過也。
坐禪自覺得定意,意喜爲亂意,不喜爲道意。
坐禪念息,已止便觀,觀止復行息。人行道,當以是爲常法也。
佛說有五信:一者、信有佛、有經;二者、出家,下頭髮求道;三者、坐行道;四者、得息;五者、定意所念,不念爲空。
難:不念爲空,何以故念息?
報曰:息中無五,色貪、婬、瞋恚、愚癡、愛欲,是亦爲空也。
可守身中意者,謂意在身觀,是爲身中意。人不能制意,故令數息,以黠能制意,不復數息也。
問:何等爲自知?何等爲自證?
報:謂能分别五陰,是爲自知;不疑道,是爲自證也。
問曰:何等爲無爲?
報:無爲有二輩:有外無爲,有內無爲。眼不視色,耳不聽聲,鼻不受香,口不味味,身不貪細滑,意不妄念,是爲外無爲;數息、相隨、止、觀、還、淨,是爲內無爲也。
問:現有所念,何以爲無爲?
報:身口爲戒,意向道行,雖有所念,本趣無爲也。
問:何等爲無?何等名爲?
報:無者,謂不念萬物;爲者,隨經行,指事稱名,故言無爲也。
問:設使宿命對來到,當何以却?
報:行數息、相隨、止、觀、還、淨,念三十七品經能却。
難:宿命對不可却,數息、行三十七品經,何以故能却?
服:用念道故消惡。設使數息、相隨、止、觀、還、淨不能滅惡,世間人皆不得道;用消惡,故得道。數息、相隨、止、觀、還、淨,行三十七品經尚得作佛,何況罪對,在十方積如山,精進行道,不與罪會。
問曰:經言作是,何以故不會?
報:用作是故也。
數息爲隨十二品。何謂十二品?數息時,隋四意止;息不亂時,爲隨四意念斷;得十息,有時爲隨四神足,是爲隨十二品也。
問:何等爲念三十七品經?
報:謂數息、相隨、止、觀、還、淨,行是六事,是爲念三十七品經也。行數息,亦爲行三十七品經也。
問:何以故爲行三十七品經?
報:數息爲隨四意止。何以故,爲四意止,亦隨四意斷?用不待念,故爲四意斷;亦隨四神足,用從信,故爲神足也。
數息爲隨信根,用信佛意喜,故生信根;亦隨能根,用坐行故,爲隨能根;亦隨識根,用知諦,故爲識根;亦隨定根,用意安,故爲定根;亦隨黠根,用離癡、意解結,故爲黠根也。
數息亦隨信力,用不疑,故爲信力;亦隨進力,用精進,故爲進力;亦隨念力,用餘意不能攘,故爲念力;亦隨定力,用一心,故爲定力;亦隨黠力,用前分别四意止、斷、神足,故爲黠力也。
數息亦隨覺意,用識苦,故爲覺意;亦隨法識覺意,用知道因緣,故爲法识覺意;亦隨力覺意,用棄惡,故爲力覺意;亦隨愛覺意,用貪樂道,故爲愛覺意;亦隨息覺意,用意止,故爲息覺意;亦隨定覺意,用不念,故爲定覺意;亦墮守覺意,用行不離,故爲守覺意也。
數息亦隨八行,用意正,故入八行。定意、慈心、念淨法,是爲直身;至誠語、軟語、直語、不還語,是爲直語;黠在意,信在意,忍辱在意,是爲直心;所謂以聲、身、心息,是爲十善,隨善行也。數息亦隨直見,用諦觀,故爲直見;亦隨直行,用向道,故爲直行;亦隨直治,用行三十七品經,故爲直治;亦隨直意,用念諦,故爲直意;亦隨直定,用意白淨,壞魔兵,故爲直定,是爲八行。何等爲魔兵?謂色、聲、香、味、細滑,是爲魔兵,不受是爲壞魔兵。
三十七品應斂。設自觀身,觀他人身,止婬,不亂意,止餘意;自觀痛痒,觀他人痛痒,止瞋恚;自觀意,觀他人意,止癡;自觀法,觀他人法,得道,是名爲四意止也。
避身爲避色,避痛痒爲避五樂,避意爲避念,避法不隨願業治生,是名爲四意念斷也。
識苦者,本爲苦;爲苦者,爲有身。從苦爲因緣起者,所見萬物。苦集者,本爲苦,從苦爲因緣生。盡者,萬物皆當敗壞。爲增苦集,復當隨八道中。道人當念是八道,是名爲四爲、四枝苦,得四神足念也。
信佛意喜,是名爲信根,爲自守行法;從諦身意受,是名能根,爲精進;從諦念遂諦,是名谛根,爲守意,名從諦一意;從諦一意止,是名定根,爲正意;從諦觀諦,是名黠根,爲道意,是名爲五根也。
從諦信不復疑,是名信力;棄貪行道,從諦自精進,惡意不能敗精進,是名進力;惡意欲起,當即時滅,從諦是意,無有能壞意,是名念力;內外觀從諦以定,惡意不能壞善意,是名定力;念四禪從諦得黠,惡意不能壞黠意,是名黠力。念出入盡復生,是名爲五力也。
從諦念諦,是名爲覺意,得道意;從諦觀諦,是名法,名法識覺意,得生死意;從諦身意持,是名力覺意,持道不失爲力;從諦足喜諦,是名愛覺意,貪道法行道;法行道從諦,意得休息,是名意覺意;已息安隱,從諦一念意,是名定覺意;息知意以安定,從諦自在,意在所行從觀,是名守覺意;從四諦觀意,是名爲七覺意也。
從諦守諦,是名直信道;從諦直從行諦,是爲直從行念道;從諦身意持,是名直治,法不欲墮四惡,四惡者,謂四顛倒。從諦念諦,是名直意;不亂意,從諦一心意,是名直定。爲一心上頭,爲三法意行,俱行以聲、身、心,犹如佛弟子八行,是名四禪,爲四意斷也。
第一行爲直念,屬心,常念道;第二行爲直語,屬口,斷四意;第三行爲直觀,屬身,觀身內外八;第四行爲直見,信道;第五行爲直行,不堕四惡,謂四顛倒;第六行爲直治,斷餘意;第七行爲直意,不墮貪欲;第八行爲直定,正心,是爲八行。佛、辟支佛、阿羅漢所不行也。
第一行爲直念。何等爲直念?謂不念萬物,意不墮是中,是爲直念;念萬物,意墮中,爲不直念也。
四意止者:一意止爲身念息,二意止爲念痛痒,三意止爲念意息出入,四意止爲念法因緣,是爲四意止也。
道人當念是四意止:一者、爲我前世愛身,故不得脫;二者、念有身劇怨家。何以故?所欲者愛生,當斷;已斷,爲外身觀止也。四意止者,意止者,意不在身爲止,意不在痛痒止,意不在意爲止,意不在法爲止。目隨色识便生,是爲不止也。
問:人何以故不随四意止?
報:用不念苦、空、非身、不淨故,不随四意止。若人意常念苦、空、非身、不淨行道者,常念是四事不離,便疾得四意止也。
問:何等爲身意止?謂念老、病、死,是爲身意止。何等爲痛痒意止?謂所不可意,是爲痛痒意止。何等爲意意止?謂已念、復念,是爲意意止。何等爲法意止?謂住時爲行,還報爲法,亦謂作是得是,是爲法意止也。
四意止有四輩:一者、念非常意止;二者、念苦身意止;三者、念空有意止;四者、念不淨、樂意止,是爲四意止。一切天下事,皆随身、痛痒、随意、随法,都盧不過是四事也。
四意止者:一者、但念息不邪念;二者、但念善不念惡;三者、自念身非我所,萬物皆非我所,便不復向;四者、眼不視色,意在法中,是名爲四意止也。
道人當行四意止:一者、眼色,當校計身中惡露;二者、意歡喜念樂,當念痛苦;三者、我意瞋,他人意亦瞋;我意轉,他人意亦轉,便不復轉意;四者,我意嫉,他人意亦嫉;我念他人惡,他人亦念我惡,便不復念,是爲法也。
身意止者,自觀身,觀他人身。何等爲身?欲言痛痒是身,痛無有數;欲言意是身,復非身,有過去、未來意;欲言法是身,復非身,有過去、未來法;欲言行是身,行無有形,知爲非身。得是計,爲四意止也。
意不墮色念,識亦不生,耳、鼻、口、身亦爾。意不在身爲止,意不在痛痒,意不在念,意不在法爲止也。
問:誰主知身、意痛痒者?
報:有身,身意知;痛痒,痛痒意知;意,意知;有飢,飢意知;有渴,渴意知;有寒,寒意知;有熱,熱意知。以是分别知也。身意起身意,痛痒意起痛痒意,意意起意意,法意起法意。
四意止,謂意念惡,制使不起,是爲止也。四意止亦隨四禪,亦隨四意止。隨四意止爲近道,不著惡,便善意生;四禪爲四意定,爲正意也。
行道有四因緣:一、止身;二、止痛痒;三、止意;四、止法。止身者,謂見色念不淨;止痛痒者,謂不自貢高;止意者,謂止不瞋恚;止法者,謂不疑道。人行四意止,起念生,即時識對行藥,得一意止,便得四意止也。
四意定:一者、自觀身,亦復觀他人身;二者、自觀痛痒,亦復觀他人痛癢;三者、自觀心,亦復觀他人心;四者、自觀法因緣,亦復觀他人法因緣。如是身,一切觀內外因緣成敗之事,當念我身,亦當成敗如是,是爲四意定也。
人欲止四意,棄爲外,攝爲內;已攝意,爲外棄爲內也。
觀他人身,謂自觀身不離意,便爲觀他人身。苦觀他人身爲非,痛痒、意、法亦爾也。自貪身,當觀他人身;念他人身,便自觀身,如是爲意止。
問:意見行何以爲止?
報:意以自觀身貪,便使觀他人身,爲意從貪轉,故應止;若意貪他人身,當還自觀身也。
有時自觀身,不觀他人身;有時當觀他人身,不當自觀身;有時可自觀身,亦可觀他人身;有時不可自觀身,亦不可觀他人身。
自觀身者,爲校計觀他人身意不止,須自念身爲著,便轉著他人身。
觀他人身,爲見色肥、白、黛眉、赤脣(chun2),見肥當念死人肨(pang4),見白當念死人骨,見眉黑當念死人正黑,見朱脣當念面血正赤。校計身諸所有,以得是意便轉,不復愛身也。
觀有內外,嫉、恚、癡當內觀,貪、婬當外觀。貪,當念非常、敗;婬,當念對所有惡露,如自觀身疾,當念四斷意也。
觀有兩輩:一者、觀外;二者、觀內。觀身有三十六物,一切有對皆屬外;觀無所有爲道,是爲內觀也。
觀有三事:一者、觀身四色,謂黑、青、赤、白;二者、觀生死;三者、觀九道。觀白見黑爲不淨。
當前聞以學,後得道;未得道,爲聞,得别爲證得,爲知也。
觀有四:一者、身觀;二者、意觀;三者、行觀;四者、道觀,是爲四觀。譬如人守物,盜來,便捨物观盜;人已得觀,便捨身觀物也。
觀有二事:一者、觀外諸所有色;二者、觀內謂無所有。觀空已,得四禪。觀空無所有,有意、無意無所有,是爲空,亦謂四棄,得四禪也。
欲斷世間事,當行四意止,欲除四意止,當行四意斷。人除貪,貪故,行四神足飛。
但有五根無有五力,不能制;但有五力無有五根,不生。得四神足,尚轉五力,能制上次十二品。
四意斷,不作現在罪,但畢故罪,是爲四意斷也。畢故不受新,爲四意止。故畢新止,为止爲四意斷。故意斷斷,爲四神足。
知足不復求守意,意爲畢,生爲新,老爲故,死爲身體壞敗,爲盡也。
四意斷,謂常念道,善念便惡斷,故爲斷恶道念;善念止便惡念念生,故爲不斷也。四意斷者,意自不欲向惡,是爲斷,亦謂不念罪斷也。
四神足:一者、身神足;二者、口神足;三者、意神足;四者、道神足。念飛,念不欲滅,不隨道也。
四伊提鉢,四爲數,伊提爲止,鉢爲神足。欲飛便飛,有時精進坐七日便得,或七月,或七歲也。
得四神足可久在世間,不死有藥:一者、意不轉;二者、信;三者、念;四者、有諦;五者、有黠,是爲神足藥也。
得四神足,不久在世間,有三因緣:一者、自厭其身臭惡,故去;二者、無有人能從受經道,故去;三者、恐惡人誹謗得罪,故去也。
神足九輩,謂乘車馬、步疾走,亦爲神足;外戒堅亦爲神足,至誠亦爲神足,忍辱亦爲神足也。
行神足當飛意。
問:何爲飛意?報:有四因緣:一者、信;二者、精進;三者、定;四者、不轉意。何等爲信?信飛行。何等爲精進?飛行。何等为定?飛行。何等爲不轉意?謂著飛行不轉意也。身不欲行道,意欲行便行,神足如是,意欲飛即能飛也。
五根,譬如種物,堅乃生根,不堅無有根。
信爲水雨,不轉意爲力,所見萬物爲根,制意爲力也。
信根中有三陰:一爲痛痒,二爲思想,三爲識陰。定根中有一陰,謂識陰也。
五根、五力、七覺意,中有一陰者,中有二陰者,中有三陰者,中有四陰者,皆有陰。
問:是道行,何緣有陰?報:以泥洹無陰,餘皆有陰也。
七覺意,上三覺屬口,中三覺屬身,下一覺屬意。何等爲覺?念念爲覺,念念爲得,覺得是意,便隨道也。
外七覺意爲随生死,內七覺意爲隨道。內七覺意者,謂三十七品經;外七覺意者,謂萬物也。
覺者,爲識事便隨覺意也。有覺意便隨道,覺有覺意墮罪。覺三十七品經便正意,是爲隨道;覺善惡,是爲墮罪也。
問:何等爲從諦身意持?
報:謂身持七戒,意持三戒,是爲身意持也。
從諦意得休息,從四諦意因緣休。休者爲止息,爲思得道,爲受思也。貪樂道法,常行道爲愛覺意;持道不失爲力覺意;已得十息,身安隱爲息覺意;自知已安爲定覺意。身持意,意不走爲持。
從諦自在,意在意在所行,謂得四諦,亦可念四意止,亦可四意斷,亦可四神足,亦可五根、五力、七覺意、八行,是爲自在意在所行。從諦觀者,爲观三十七品經要,是爲守意;覺者,謂觉諦,不復受罪也。
八行有內外,身爲殺、盜、婬,聲爲兩舌、惡口、妄言、綺語,意爲嫉妬、瞋恚,癡。是上頭三法,爲十事在外,五直在內也。
從諦守諦,從爲神,守爲護,謂護法不犯罪。
諦爲道,知非常、苦、空、非身、不淨爲直見;非常人計爲常,思苦爲樂,空計爲有,非身用作身,不淨計爲淨,是爲不直見也。
何等爲直見?信本因緣,知從宿命有,是名爲直見。
何等爲直治?分别思惟,能致善意,是名爲直治。
何等爲直語?守善言,不犯法,如應受言,是名爲直語也。
何等爲直業?身應行,不犯行,是名爲直業也。
何等爲直業治?隨得道者教戒行,是名爲直業治。
何等爲直精進?行行無爲,晝夜不中止,不捨方便,是名爲直精進方便也。
何等爲直念?常向經戒,是名爲直念。
何等爲直定?意不惑亦不捨行,是名爲直定。
如是行,令賢者八業行具,已行具足,便行道也。
八直有治、有行。行八直,乃得出要。身不犯戒,是爲直治;慧、信、忍辱是爲行。身意持是名爲直治,謂無所念爲直,有所念爲不直也。
十二部經都皆随三十七品經中,譬如萬川四流,皆歸大海。三十七品經爲外,思惟爲內,思惟生道故爲內。道人行道,分别三十七品經,是爲拜佛也。三十七品經亦随世間,亦随道。諷經口說,是爲世間;意念,是爲應道。
持戒爲制身,禪爲散意。行從願,願亦從行。行道所向,意不離;意至佛,意不還也。
亦有從次第行得道,亦有不從次第行得道。謂行四意止、斷、神足、五根、五力、七覺意、八行,是爲從次第。畏世間、惡身,便一念從是得道,是爲不從次第。道人能得三十七品行意,可不順從數息、相隨、止也。
身、口七事,心、意、識各有十事,故爲三十七品。四意止、斷、神足屬外;五根、五力屬內;七覺意、八行得道也。
泥洹有四十事,謂三十七品經并三空,凡四十事,皆爲泥洹。
問:數息爲泥洹非?
報:數息、相隨,鼻頭止意有所著,不爲泥洹。
泥洹爲有不?
報:泥洹爲無有,但爲苦滅,一名意盡。
難:泥洹爲滅?報:但善惡滅耳。
知行者,有時可行四意止,有時可行四意斷,有時可行四神足,有時可行五根、五力、七覺意、八行。諦者,爲知定亂。定爲知行,亂爲不知行也。
問:何以故正有五根、五力、七覺意、八行?
報:人有五根,道有五根;人有五力,道有五力;人有七使,道有七覺意;行有八直,應道八種。隨病說藥,因緣相應。
眼受色、耳聞聲、鼻向香、口欲味、身貪細滑,是爲五根。何以故名爲根?已受,當復生,故名爲根;不受色、聲、香、味、細滑,是爲力;不随七使,爲覺意;已八直,爲應道行。
五根堅意,五力爲不轉意,七覺爲正意,八行爲直意也。
問:何等爲善意?何等爲道意?
報:謂四意止、斷、神足、五根、五力,是爲善意;七覺意、八行,是爲道意。有道善,有世間善。從四意止至五根、五力,是爲道善;不婬、兩舌、惡口、妄言、綺語、貪、瞋、癡,是爲世間善。
諦見者,知萬物皆當滅,是爲諦見;萬物壞敗,身當死,以不用爲憂,是爲諦觀。意橫、意走,便責對,得制,是爲除罪。諸來惡不受爲禪。
一心內意十二事:智慧,七爲數,八爲相隨,九爲止,十爲觀,十一爲還,十二爲淨,是爲內十二事。外復十二事,一爲目,二爲色,三爲耳,四爲聲,五爲鼻,六爲香,七爲口,八爲味,九爲身,十爲細滑,十一爲意,十二爲受欲,是爲外十二事也。
術闍者爲智,凡有三智:一者、知無數世父母、兄弟、妻子;二者、知無數世白黑、長短,知他人心中所念;三者、毒以斷,是爲三。
沙羅也堕苦者,爲六通智:一爲神足,二爲徹聽,三爲知他人意,四爲知本所從來,五爲知往生何所,六爲知索漏盡,是爲六也。
佛說大安般守意經卷下
音释:
肨:匹将切(pang4),同胖。
西安释典文化龙藏法音工作室制作
音频是《佛说大安般首意经》卷下